Persoonlijk bericht Hilde

Dag 3 – 5 Nepal

Jullie kregen het nieuws in Nederland eerder binnen dan wij. Gisteren opnieuw een aardbeving met een kracht van 7.3 in Nepal, ten noordoosten van Kathmandu.

Ik zat binnen te werken toen het gebouw begon te schudden, alsof er een grote vrachtwagen langs rijdt, maar wat dan steeds heftiger wordt. Sinds de vorige aardbeving weet men hier wel beter, dus iedereen rende gelijk naar buiten. Ik graai nog gauw mijn telefoon mee. De treden van de trap wiebelen onder mijn voeten heen en weer.

Als buiten de schuddende grond weer kalmeert, gaat het gesprek op straat al snel terug naar de dag van de aardbeving van 17 dagen geleden in de veronderstelling dat dit een lichtere naschok was. Het is pas later, ik gok zo’n 15 minuten, dat het nieuws uit Nederland binnenkomt dat er sprake was van een nieuwe aardbeving. Toen sloeg de paniek wel even toe. Iedereen rent opnieuw naar buiten en kijkt naar het Annapurna gebergte uit angst voor lawines. Ik stuur gelijk berichten naar mijn ouders in Nederland en mijn Nepalese collega’s. Mijn vingers beven te hard om te typen. Het meest beangstigende is dat je niet weet wat er komen gaat en je geen toegang hebt tot informatie. Het nieuws komt stukje bij beetje binnen via de whats app uit Nederland met een stroom aan bezorgde berichten.

Opluchting wanneer na een tijdje blijkt dat iedereen uit het project veilig is, ook bij ons team dat een reddingsoperatie uitvoert in de bergen. De winkels en scholen sluiten en alle kinderen komen terug naar huis. Iedereen is enorm geschrokken en geeft elkaar een big hug. De kinderen vertellen wat er gebeurde op school en de jongste van 4 demonstreert het met zijn schuddende heupen en maakt er een dansje van, waar iedereen ook weer om moet lachen.

We proberen het nieuws te volgen via het internet wat langzaam is en vaak wegvalt. Als het epicentrum bekend wordt, vrij ver hier vandaan nabij Everest, besef je dat de situatie er daar erg slecht aan toe moet zijn. Heel Nepal treurt weer om de getroffenen. Tegelijk maakt iedereen zich sterk om de slachtoffers te helpen. Nog middenin de reddingsoperaties van de vorige beving, zal iedereen hier onvermoeibaar doorgaan met het verlenen van hulp aan hun mede Nepalezen in nood. Een enorme verbroedering heerst hier onder de veerkrachtige bevolking. De hele community, lokale stichtingen, ondernemers, expats, achtergebleven toeristen, vrijwilligers, overheid, leger en politie, internationale noodhulp, alles werkt samen en roept zijn internationale netwerk op om hulp te bieden aan ‘ons Nepal’.

Het dubbele is dat een groot deel van Nepal gelukkig nog overeind staat, maar tegelijk is de benodigde hulp aan de getroffen gebieden niet te overzien zo groot. Er zijn nog steeds volledig weggevaagde dorpen die niet zijn bereikt met noodhulp. De nieuwe aardbeving en de 125 naschokken sinds 25 april, blijven vooral in de bergen voor nieuwe problemen zorgen door landslides, vallende rotsen en lawines.

Ik hoop ten diepste dat de financiële en professionele steun vanuit het buitenland blijft komen en de situatie de komende maanden weer rustig en veilig wordt, zodat het toerisme – waar de Nepalese economie grotendeels op draait – weer op gang kan komen. De fase van wederopbouw zal lang zijn.

Vanuit Pokhara werken we momenteel mee aan een speciale missie om 60.000 getroffen kinderen weer naar school te helpen door ze van gevulde schooltasjes te voorzien. Dit is een gecoördineerde samenwerking van lokale overheid en lokale NGO’s (stichtingen). Met het Nepalese team en haar samenwerkende partners kunnen wij hiervan eerst 500 kinderen voor onze rekening nemen. Daarnaast zijn gisteren twee jeeps en een truck de bergen in geweest om zo’n 500 vrouwen en hun gezinnen van voedselpakketten te voorzien.

Zodra de situatie het toelaat om aan duurzame wederopbouw te werken, zullen we met ons Women Empowerment Project hier vanuit Namaste Foundation onze maximale bijdrage aan leveren.

Ondertussen blijven de nabevingen hier aanhouden, wat voor een gespannen situatie zorgt. Je schrikt al gauw als er iets valt, er iemand schreeuwt of als er een luid voertuig voorbij komt. We nemen zo onze veiligheidsmaatregelen. De kindjes spelen buiten. Ik heb met het laptopje buiten zitten werken en vannacht toch maar in een tentje geslapen.

De drie naschokken rond de klok van drie, konden me zo zonder al te veel angst in een korte slaap wiegen.

In de volgende update meer nieuws en foto’s over onze speciale missie!

Geweldig veel dank, ook voor de nu al binnenkomende support!
Hilde
Namaste Foundation